Lente in Berriesland

Wees gegroet uit Wellington! Hier gaat alles bijzonder goed. Het zonnetje schijnt weer eens en de groententuin ligt er tip top bij. Met een boel aardbeienplanten, dus daar heb ik hoge verwachtingen van! In het kasje in huis staat onze courgette kampioen weer uitgezaaid, samen met tomaat en slablaadjes. En onze citroenboom die we vorig jaar geplant hebben heeft ook z’n best gedaan. Wel 2 gele citroenen. Die 2 hebben er echt heeeel lang over gedaan, dus ze smaken vast bijzonder goed.

Richard en ik hebben er weer een paar keer op uit kunnen trekken in het weekend, na vele vele weekenden van regen. Om maar weer eens met kiwifeitjes te strooien. We hebben de natste winter sinds 20 jaar en de ene na de andere grondverzakking vindt plaats op de steile volgebouwde hellingen van Wellington. Zo ook bij ons achter het huis. De huisbaas laat vervolgens een paar jochies van 14 met emmers vol grond trappen op en af sjouwen om de boel weer vrij te maken. Hij’s fijn!

Ik werk sinds 3 weken weer bij Inland Revenue als project coordinator. Tot eind oktober en ik verwacht dat ik wel kan blijven tot de baby komt. Ik werk 4 dagen, jippiejee, want wilde vrijwilligerswerk er naast doen, maar zowel hondjes, katten als oudjes em ziekenhuispatienten blijken niet een geschikte omgeving voor mij op het moment als ‘vatbare’ groep. Dus dan ga ik wel shoppen voor een grotere bh ofzo. Ook goed : )

De kleine wurm groeit goed. Op de 2e echo blijkt ie al op papa te lijken: groot! Das fijn…maar wel effe dimmen tegen het einde zou ik zeggen. Alles zag er goed uit, helemaal blij dus. Ondertussen bij de ‘midwife’ ook weer het hartje gehoord. Altijd gaaf om te horen, zo’n steady pogo beat! We zitten nu in week 21 en ik voel wel wat bubbels, maar nog geen getrap. De mevrouw van de echo snapte er niets van, dat ik nog niets voelde ,want er wordt kennelijk heel wat afgesport daarbinnen. Richard is inmiddels zijn zangrepertoire aan het oppoetsen en brengt serenades aan Julia of Romeo. Hoop dat ie gauw ook weer de gitaar erbij pakt. Ricardo kan ook timmeren. Hij heeft een hele mooie gereedschapskist gemaakt (tijdschriftenbak) en een hobbelpaard is in de maak! Mijn pottenbakjes..eh...vallen erbij in het niet. Blijkt een generatie over te kunnen slaan, snif.

Dat was weer even de tussenstand vanuit Windy Welly, waar de zon in huis schijnt!
En ik wil nog even bedanken voor de gezellige post die wij maar blijven ontvangen! Er ligt een stapel kaarten klaar om beschreven en teruggestuurd te worden...al heel lang : )

Berrith