Met de baby gaat het ontzettend goed. Ik kan, zoals een trotse vader betaamd, jullie al de eerste ongelofelijke foto's van onze eigen, mooie koffieboon laten zien. Na twaalf weken hebben we namelijk de eerste scan gehad. Hij, in dit stadium noemen we hem nog maar even hij, maar we hebben nog geen idee over het geslacht, poseerde natuurlijk meteen perfect voor de foto, nam nog even de tijd om naar de mensen thuis te zwaaien. Wat is tie geweldig!! We zijn nu al de meest trotste ouders die een kind zich maar kan wensen. Wat zal tie het straks nog zwaar krijgen, hahahaha.
Er gaat hier een hele nieuwe wereld voor me open met even veel vragen als antwoorden: een verloskundige vinden, scans, dit wel en dat niet meer eten of drinken, zwangerschaps yoga, papieren of stoffen luiers, thuis of in het ziekenhuis bevallen, meiden en jongens namen verzinnen, natuurlijke geboorte of niet, hormonaal of niet hormonaal en ga zo maar door. Geweldig is dat we hier vanuit allerlei kanten steun krijgen. Iedereen wil erg graag helpen straks, mede omdat onze familie en vrienden zo ver weg zitten. Zie je toch dat we ook hier al hele goede vrienden hebben gemaakt. Dat geeft een geweldige steun!
Tijdens onze vakantie hebben we genoten van familie en vrienden in Nederland. Het was GEWELDIG om iedereen weer (meestal veel te kort) te zien. Iedereen nog bedankt voor de warme belangstelling, gastvrijheid en de geweldige tijd. Hopelijk zien we jullie allemaal volgend jaar zomer alweer als Berrith, de nieuwe spruit en ik naar Nederland komen voor de bruiloft. De meeste van jullie zullen hier wel al van op de hoogte zijn maar voor degenen die mijn moeder nog niet gesproken hebben, er is niet alleen een kind op komst, we gaan ook trouwen! Ik mag me straks rijk rekenen met een geweldige vrouw en een fantastisch mooi kind. Al jullie baby-adviezen om dit geluk zo te houden zijn natuurlijk van harte welkom!
Terugkomen in Nieuw Zeeland was wel even wennen. Koud, nat en donkere winter hier, al begrijp ik uit de berichten dat dit niet echt veel verschilt van de Nederlandse zomer. Ik hoop dat jullie snel beter weer krijgen. Om ons hier weer een beetje thuis te voelen hebben we de eerste zaterdag meteen een mid-winter kerst feest hier in huis georganiseerd. Alle vrienden kwamen langs en het was hier erg gezellig rond het kampvuur. Daar warmde we wel weer van op.
Inmiddels alweer hard aan de slag met werk natuurlijk. Daarnaast hebben we nieuwe sporten opgepakt. Ik ben karate aan het proberen, noem mij maar de Dutch Windmill, ahum... na de training heb ik altijd een grote portie blauwe plekken, spierpijn en de wetenschap dat van die lange armen niet zo makkelijk te controleren zijn. Nog genoeg te leren dus. Berrith gaat op haar beurt naar de Yoga en pottenbaken. Ik heb me nog ingeschreven voor een cursus houtbewerken en hoop dat ik voor de geboorte nog iets in elkaar schroeven dat straks ook daadwerkelijk de babytest weerstaat.
Dit was wel weer even voldoende goed nieuws van onze kant! Over naar Nederland... we horen graag van jullie!!
Richard
