Bij iedereen de deur plat lopen werkt!! Ik heb een baan!! Nou ja, ik heb ongeveer anderhalve week geleden (precies drie weken na touch down) een baan aangeboden gekregen. We zijn nu druk met het uitwerken van de details. Salaris, visum etc. Ik wil nog niet te hard juichen voordat alles echt in kannen en kruiken is maar eigenlijk betekent dit dat we mogen blijven!! HELEMAAL TE GEK!!
Nu is iedereen natuurlijk heel erg benieuwd wat ik ga doen! Nou, ik ben er via via terecht gekomen en ik heb de vacature beschrijving of advertentie nog steeds niet gezien. Maar uit de gesprekken is me één en ander wel duidelijk geworden. Het is een baan bij Biosecurity NZ, zij moeten ervoor zorgen dat allerlei vervelende beestjes, plantjes en ziektes die de Nieuw Zeelandse inheemse natuur kunnen bedreigen buiten de deur blijven (ondermeer bekend van de beagels op het vliegveld, snuffelen fruit uit je rugzak). Het is een onderdeel van het ministerie van Landbouw hier (MAF).
Ze hebben mij de positie van senior advisor .... nog iets... bij het team Risk-analysis, Pre-clearance Animal Products aangeboden. Grensbewaking dus... het team schrijft Import Health Standards voor de import van allerlei dierlijke producten uit de verschillende windstreken. Maar de meeste tijd zijn ze kwijt met producten die in het grijze gebied vallen, de producten die niet echt voldoen aan de gestelde normen, zogenaamde non-compliance. Oftewel de moeilijke vragen stellen ze aan mij. Ik moet analyseren wat het gevaar is van zo'n import en maatregelen bedenken om dat gevaar in te perken. Echt leuk denkwerk en geheel nieuw voor mij dus een goeie uitdaging. Ze hebben me tijdens de sollicitatieprocedure al wat oefeningen laten doen en dat was echt lachen en ik was er blijkbaar goed in want ze willen me graag hebben (bij gebrek aan beter!! :). Ze wilden eigenlijk een dierenarts hebben (was bij mijn vorige baan ook zo) maar ik heb ook hen kunnen overtuigen dat Wageningers veel beter zijn!!
Beste van dit aanbod is dat de persoon die het werk vóór mij deed nog een maand terug komt om al het werk wat is blijven liggen weg te werken zodat ik "fresh" kan beginnen. Maar belangrijker is dat Berrith en ik nog even lekker op vakantie kunnen voordat ik moet beginnen met werken!! Drie weken naar het zuidereiland!! SWEET!!
Cheers
Richard
Wednesday, March 28, 2007
Friday, March 23, 2007
Four Seasons in One Day
Wellington staat bekend om de wind. Tot nu toe boffen we met het weer en wind is geen ramp, zolang je niet hoeft te fietsen! Bijzonder is wel dat je in 1 dag echt van alles kan meemaken: zon, wind, regen, hagel etc. 'Four Seasons in One Day' van Crowded House gaat dan ook over het weer in NZ en niet, zoals ik dacht, over gemoedstoestanden!
125 Cashmere Avenue, ons nieuwe adres in NZ. Khandallah is een ‘classy’, kinderrijke buurt met een geweldig uitzicht. In het centrumpje zit een supermarkt, stomerij, 2 pizzatenten (Divine en Hell), een dierenarts, 2 makelaars en bieb en een pub waar onze huisgenoot Jay werkt. Jay komt oorspronkelijk uit Engeland en is getrouwd met Simon. Ze zijn allebei rond de 30 en hebben twee meisjes van 4 en 5, Zoë en Shannon. De meisjes zijn enorme wildebrassen, twee echte clowns. Simon heeft een eigen bedrijf als boomchirurg. Tony en Tania wonen ook nog hier. Zij vertrekken 6 april en dan kunnen wij in onze kamers. We slapen nu in de logeerkamer van J en S. Sinds gisteren slapen we daar een stuk rustiger nu ik van het bestaan afweet van de White Tail Spider. Op zich een niet giftige spin, maar ze geven je enorme builen. De details zijn op verzoek verkrijgbaar. Het hele huis is gesprayd omdat de kinderen een paar keer gebeten zijn, dus zolang het goedje werkt hoef ik mijn bed niet te checken. Wisten jullie trouwens dat hooiwagens de meest giftige spinnen ter wereld zijn? Het is dat ze geen tanden waarmee ze kunnen bijten….
Het huis is lekker ruim. Beetje slecht geïsoleerd dus wel berekoud en dat hebben we in de zomer al meegemaakt, dus dat beloofd wat. Als het koud wordt, staat de houtkachel kennelijk non-stop te branden. Om 18.00 staat de pot al op tafel omdat de stuiterballen dan honger hebben. We koken afwisselend en Jay is een enorme gezondheidsfreak en goeie kookster. Geweldig dus. We koken afwisselend. Als we straks allebei werken zal dat wellicht wat afnemen. Dan zijn we vast later thuis.
Zoals op de foto’s te zien hebben we een geweldig uitzicht over Wellington en de zee. Verder lopen in de tuin nog rond: 3 cavia’s en een konijn en twee katten. Allen met gebruiksaanwijzingen. We hebben een vaatwasser! Bless us. Richard en ik zijn zo blij dat we (nog) ruziemaken om wie ‘m in en uitruimt. De bushalte is onderaan ons huis en het station is 5 minuten lopen. 5 haltes en 15 minuten later sta je in Wellington. Op dit treintraject hebben we al een mooi avontuur beleeft: de diefstal van mijn portemonnee. Gejat door een joch dat tegenover me zat en opeens heel dicht bij mij in de buurt zijn veters begon te strikken. Toen we ‘m erop aan spraken ontkende hij in alle staten: ‘get your facts straight man!’. Politie gebeld en die kwamen uitgerukt met 3 auto’s en een speurhond. Ondertussen was de dader er vandoor. We hebben een half uur met de politie rond gereden. Ze waren in shock dat dit in hun rustige buurt gebeurde. Wij waren in ieder geval onder de indruk van de inzet van de politie. Geen halve maatregelen!
Achter ons huis doemt Mount Kau Kau op. De hoogste berg van Wellington, 480m oid. Na 40 minuten lopen vanaf huis inclusief stevige klim sta je op de top met een prachtig uitzicht over Wellington en omgeving en het Zuider Eiland, als het helder is. Vanmorgen ben ik ipv een rondje joggen de berg opgelopen (joggen is vermoeiend in dit heuvelland!). Het is echt een perfecte work-out met een uitzicht als beloning en dan naar beneden rennen.
Het vergaat ons goed hier. Af en toe missen we jullie en dan is het even een baalmoment, maar dat hoort erbij. Vanaf vandaag hebben we internet en kunnen we eindelijk babbelen met de webcam, hoewel dat wel iets lastiger wordt nu het tijdverschil met ingang van jullie zomertijd 10 uur wordt! Bij jullie is eergisteren de lente begonnen, bofferts!
Groetuh! Berrith
125 Cashmere Avenue, ons nieuwe adres in NZ. Khandallah is een ‘classy’, kinderrijke buurt met een geweldig uitzicht. In het centrumpje zit een supermarkt, stomerij, 2 pizzatenten (Divine en Hell), een dierenarts, 2 makelaars en bieb en een pub waar onze huisgenoot Jay werkt. Jay komt oorspronkelijk uit Engeland en is getrouwd met Simon. Ze zijn allebei rond de 30 en hebben twee meisjes van 4 en 5, Zoë en Shannon. De meisjes zijn enorme wildebrassen, twee echte clowns. Simon heeft een eigen bedrijf als boomchirurg. Tony en Tania wonen ook nog hier. Zij vertrekken 6 april en dan kunnen wij in onze kamers. We slapen nu in de logeerkamer van J en S. Sinds gisteren slapen we daar een stuk rustiger nu ik van het bestaan afweet van de White Tail Spider. Op zich een niet giftige spin, maar ze geven je enorme builen. De details zijn op verzoek verkrijgbaar. Het hele huis is gesprayd omdat de kinderen een paar keer gebeten zijn, dus zolang het goedje werkt hoef ik mijn bed niet te checken. Wisten jullie trouwens dat hooiwagens de meest giftige spinnen ter wereld zijn? Het is dat ze geen tanden waarmee ze kunnen bijten….
Het huis is lekker ruim. Beetje slecht geïsoleerd dus wel berekoud en dat hebben we in de zomer al meegemaakt, dus dat beloofd wat. Als het koud wordt, staat de houtkachel kennelijk non-stop te branden. Om 18.00 staat de pot al op tafel omdat de stuiterballen dan honger hebben. We koken afwisselend en Jay is een enorme gezondheidsfreak en goeie kookster. Geweldig dus. We koken afwisselend. Als we straks allebei werken zal dat wellicht wat afnemen. Dan zijn we vast later thuis.
Zoals op de foto’s te zien hebben we een geweldig uitzicht over Wellington en de zee. Verder lopen in de tuin nog rond: 3 cavia’s en een konijn en twee katten. Allen met gebruiksaanwijzingen. We hebben een vaatwasser! Bless us. Richard en ik zijn zo blij dat we (nog) ruziemaken om wie ‘m in en uitruimt. De bushalte is onderaan ons huis en het station is 5 minuten lopen. 5 haltes en 15 minuten later sta je in Wellington. Op dit treintraject hebben we al een mooi avontuur beleeft: de diefstal van mijn portemonnee. Gejat door een joch dat tegenover me zat en opeens heel dicht bij mij in de buurt zijn veters begon te strikken. Toen we ‘m erop aan spraken ontkende hij in alle staten: ‘get your facts straight man!’. Politie gebeld en die kwamen uitgerukt met 3 auto’s en een speurhond. Ondertussen was de dader er vandoor. We hebben een half uur met de politie rond gereden. Ze waren in shock dat dit in hun rustige buurt gebeurde. Wij waren in ieder geval onder de indruk van de inzet van de politie. Geen halve maatregelen!
Achter ons huis doemt Mount Kau Kau op. De hoogste berg van Wellington, 480m oid. Na 40 minuten lopen vanaf huis inclusief stevige klim sta je op de top met een prachtig uitzicht over Wellington en omgeving en het Zuider Eiland, als het helder is. Vanmorgen ben ik ipv een rondje joggen de berg opgelopen (joggen is vermoeiend in dit heuvelland!). Het is echt een perfecte work-out met een uitzicht als beloning en dan naar beneden rennen.
Het vergaat ons goed hier. Af en toe missen we jullie en dan is het even een baalmoment, maar dat hoort erbij. Vanaf vandaag hebben we internet en kunnen we eindelijk babbelen met de webcam, hoewel dat wel iets lastiger wordt nu het tijdverschil met ingang van jullie zomertijd 10 uur wordt! Bij jullie is eergisteren de lente begonnen, bofferts!
Groetuh! Berrith
Friday, March 9, 2007
Jagen en Berrith’s verjaardag
Morgen zijn we hier twee weken. Om een idee te geven hoe het hier is, ik zit momenteel (korte broek, petje tegen de zon, slippers heb ik uitgeschopt) aan de ‘Waterfront’ in Wellington en ik kijk over een zonovergoten baai met blauw water en groene heuvels lekker in de zon met een licht briesje (Windy Wellington) die het heerlijk draagbaar maakt.Hier zit ik op de laptop dit bericht te typen. De afgelopen twee weken heb ik alleen maar mijn korte broek en slippertjes gedragen, heerlijk
Na de eerste paar dagen zijn we nu echt op jacht. Op jacht naar een huis (want de backpacker zijn we nu echt zat), op jacht naar een baan (want die hebben we nodig willen we hier kunnen blijven), op jacht naar een auto (om de stad zo nu en dan te kunnen ontvluchten) en op jacht naar een zonnebril (die heb je hier echt nodig want de zon is zó fel). We hebben de prioriteit maar gelegd bij een huis. Je voelt je een stuk beter als je je eigen plekkie hebt. Afgelopen maandag was het, na een paar miskleunen, prijs. We zijn op bezoek geweest bij een stel, Simon (boomchirurg) en Jay (barkeepster) met hun twee dochters. We kunnen daar een ‘vleugel’ van het huis huren. Bij aankomst zijn we nog wat sceptisch maar als we het geweldige uitzicht over de baai zien, Simon en Jay wat beter hebben leren kennen en de kamers hebben gezien zijn we overtuigd dat dit een geweldige stek is. Simon en Jay zijn echte gezelligheidsmensen, dus dat beloofd altijd veel mensen over de vloer en veel feestjes en barbecues. Beste is nog wel de extra logeerkamer die we daar tot onze beschikking hebben en een heuse spa-pool in onze eigen badkamer!! De plek is echter pas per 6 april beschikbaar maar we mogen volgende week al onze intrek in de ‘spare’ room nemen. Ze hebben ons ook al uitgenodigd voor een weekendje in hun strandhuisje. Die hebben ze vorige week net gekocht! Echt hele aardige mensen dus!!
Nu we een huis hebben gevonden heeft een baan de absolute prioriteit. De baan waar ik erg hoopvol over was toen we naar Nieuw Zeeland vertrokken gaat in de eerste week meteen nét aan mijn neus voorbij. Das al de tweede baan die ik nét niet krijg… derde keer is scheepsrecht? Nou ja geeft niets, zou ook te makkelijk zijn geweest. Morgen weer een gesprek voor een andere baan en ik kreeg gisteren te horen dat iemand anders een baantje voor een half jaar voor me heeft. Waarschijnlijk is dit niet goed genoeg voor een verblijfsvergunning maar het is een begin. Berrith is ook goed bezig. Via Solis zijn ex-vriendin, Emma, krijgt ze allerlei handige tips en nieuwe contacten. We netwerken heel wat af.
In de eerste week hadden we natuurlijk ook Berrith’s verjaardag. Om dit toch een bijzonder tintje te geven heb ik me de avond ervoor lopen uitsloven en gepoogd om een kwarktaart te bakken. Niet zonder hulp van de jarige zelf natuurlijk. Op de heugelijke dag maak ik ’s ochtends de taart af met verjaardagskaarsjes. Das nog niet makkelijk want tegen de tijd dat je de laatste hebt aangestoken is de eerste al bijna opgebrand. En Berrith is nog niet eens beneden!! STRESS!! Dus voordat de kaarsjes gereduceerd zijn tot een plasje kaarsvet op het midden van de taart ren ik met brandende taart het trappenhuis in waar ik Berrith tegenkomen en waar ze gelukkig de kaarsjes uit kan blazen. GEFELICITEERD!! Na een ontbijt van kwarktaart gaan we mee met de ‘Discover Wellington Tour’. Klinkt echt als een ouwe wijven trip maar het was echt een hele leuke verjaardagsactiviteit. Heel veel scènes van de ‘Lord of the Rings’ films zijn namelijk rondom Wellington opgenomen. We rijden langs wat mooie plekken en het commentaar van gids maakt het nog mooier. We stappen uit bij de Karori Wild Life Sanctuary waar we lekker tussen de Nieuw Zeelandse inheemse diersoorten wandelen. Aan het einde van de dag gaan we heerlijk uit eten en luistert Berrith naar alle voicemail berichten want we waren vergeten haar mobiel mee te nemen.
De dag erna brengen we een bezoekje aan Solis. Iets meer dan twee uur met de bus. Bij zijn huis aangekomen doen we Berrith’s verjaardagmaal nog eens dunnetjes over. We stoken in de achtertuin een groot vuur waar we een dikke stalen plaat op leggen. Onder de sterrenhemel roosteren we er mosselen, gamba’s, worst en biefstuk op: kiwi-style barbequen. Hierbij hoort natuurlijk ook de nodige hoeveelheid alcohol. Het was een geweldige avond, even weg van solliciteren, computers en backpackers!
Laatste nieuwtje dat ik jullie niet wil onthouden is ons fotoalbum. Kijk in de kolom hiernaast. Klik op de link om naar ons fotoalbum te gaan. Daar kan je de foto’s van het vertrek en Berrith’s verjaardag zien en binnenkort is daar natuurlijk onze nieuwe stek te bewonderen!!
Cheers,
Richard
Thursday, March 1, 2007
Vertrek en aankomst
Een week geleden stonden we op Schiphol en namen we afscheid van familie en vrienden. Richard en ik hebben in de weken ervoor als gekken rondgerend om de boel gereed te krijgen voor vertrek. Kennelijk was daar wat druk voor nodig :) Via Marktplaats gitaar, bureaustoel, spiegel, gewichten en de eettafel kwijtgeraakt. De rest gaan we wellicht weer tegenkomen als we op bezoek zijn bij vrienden en familie!We hebben nog 1,5 m3 prullen laten verschepen via een internetbedrijf. We moesten zelf de spullen ingepakt afleveren in de haven van Rotterdam. Dat was een belevenis op zich. Laten we zeggen dat het ons niet zal verbazen als we onze winterkleren en kerstballen (mijn verzoek…’t zijn er maar een paar!) op het 8 uur journaal zien ronddobberen… Nog wat uitschrijvingen hier en daar en toen moesten we echt gaan inpakken. Dat hebben we in 2 dagen gedaan en de stekker van de stofzuiger trok ik 5 minuten voor de komst van de nieuwe bewoner uit het stopcontact. Voordeel van dit alles is dat we de nacht voor vertrek prima hebben geslapen en de ochtend zelf in een roes naar Schiphol togen. Maar ja, afscheid nemen kwam even goed hard aan. Bleek dat we de tijd van naar de gate gaan nogal verkeerd hadden ingeschat, dus het afscheid kon alleen maar kort en krachtig. De pleister in een korte ruk eraf om zo maar te zeggen.
Na de douane begon dan ons avontuur en konden we eindelijk 30 uur lang op onze kont zitten! KLM…ik neem alles terug. Prima vlucht, beenruimte en goeie service. Tussenstop LA viel mee. Wel weer alle bagage uit- en inchecken. Vingerafdrukken en mugshot en door naar Auckland. Dat viel wel tikje tegen. Een nachtvlucht is saaaai en lijkt daarom nog langer. Geen snacks voor afleiding bijvoorbeeld. Zoals de purser van Air NZ al zei na de eerste maaltijd: folks, enjoy your meal ‘cos it’s the last you’re gonna eat in 8 hours. En dat was zo. In het donker kwamen we aan in Auckland en niet lang daarna zetten we eindelijk voet in Wellington! We werden opgehaald door Solis (Richard’s kiwi mate) in de motregen. Maar dat gaf niets…heerlijk om frisse lucht binnen te krijgen. We ontdekten weer dat er in NZ een heerlijk zoete bloemige zweem in de lucht hangt. Was me bij het 2e bezoek aan NZ al opgevallen. Echt geweldig! Jammer dat je dat na een paar dagen niet meer ruikt. Maar ben benieuwd of het mensen die langskomen zal opvallen.
Het eerste weekend hebben we gelogeerd in het huis van de moeder van Solis en we hadden het rijk voor ons alleen. We vielen met onze neus in de boter omdat het grootste gratis muziekfestival van NZ dat weekend plaatsvond in Wellington: Cuba Street Carnival. Dat het zo groots was lazen we de volgende dag in de krant. Hadden we zelf niet door, maar zolang onze oogjes open wilde blijven viel het wel op dat er een heel relaxte sfeer hing in de stad, niet te vergelijken met een KoninginneNach.
Vanaf vandaag zitten we weer in de vertrouwde jeugdherberg YHA. Daar is het goed geregeld en daar vandaan schrijf ik nu in opdracht van Richard de weblogkoning. Ik ben aan de beurt…en zoveel is er nog niet gebeurt. We speuren elke dag krant en internet af naar een leuk huis met gezellig flatmates. Die zijn er genoeg, maar ze zitten niet vaak op een stel te wachten. Jammerrrr. Ook beginnen we zo langzamerhand weer de zoektocht naar banen op te starten. Verder genieten we van lekker weer met af en toe een Wellingtonians windje en long blacks en trim-lattes (koffie) waar Wellington beroemd om is. Meer koffiedrinkplekjes (cafés) per inwoner dan in New York. Zo, weer een mooi NZ-feitje. Wellington voelt goed. Vandaag voor het eerst langs het water gejogd. Dat kan hier heel goed en aan gezelschap van joggers geen gebrek.
Voor de betere borrelpraat hopelijk met jullie in de toekomst: een ‘nieuw’ leven opbouwen in een ver land geeft een heel raar gevoel! Waar begin je? Als je nog niemand kent en niemand weet van jou bestaan af dan ga je bijna verlangen naar een baan om een soort bestaansrecht/doel te ervaren. A very scary thought! Maar dat was alleen maar dag 1, toen hadden we nog zware jetlag! Tot zover…hopelijk binnenkort plaatjes van onze nieuwe stek.
Subscribe to:
Posts (Atom)
